Cunda Adası

İstanbul dönüşü bu kez sadece Cunda Adası'na uğradık. Aslında ilk niyetimiz yeniden Mustafakemalpaşa Suuçtu Şelalesi idi. Ama oradan geçerken müthiş bir yağmur vardı ve dinecek gibi görünmüyordu. Ciddi bir yağmurda şelalenin pek keyfi de olmazdı fotoğraf da çekilmezdi.

Eh biz de yolumuzu daha önce görmediğimiz Cunda (Alibey Adası) tarafına çevirdik. Açıkcası ilk izlenim biraz "şok" modunda oldu. Ben Cunda'nın her tarafını o fotoğraflardaki gibi sanıyordum. Cunda'ya ulaşım için biz önce Ayvalık'a geldik. Oradan Köprü ile Lale Adası'na oradan Cunda'ya geçiliyor. Mesela ilk adamınızı attığınız Lale Adası oldukça yerleşim almış. Cunda da sit alanı olsa da yer yer imara açılmış gördüğümüz kadarıyla. Belli başlı birkaç sokağı dışında tarihi doku pek yoktu. 

Ada'da ciddi anlamda Rum nüfusu hakimken, 1. Dünya Savaşı, Mübadele ile göçler başlamış ve bugünkü durumu yavaş yavaş şekillenmiş. bir kaynakta 2 bin 800 tarihi binası ile Türkiye'deki en büyük Rum mirası olduğunu okudum buranın. 

Burası oldukça turist alan bir yer. Haliyle tarihi evler ya pansiyon olmuş ya cafe-restaurant. Sahil boyu cafelerle dolu. Tarihi yaldeğirmenleri, Rahmi Koç Müzesi, Kiliseyi gezdik biz. Zaten küçük bir yerdi çok da uzun sürmedi açıkcası. 

Bu arada Ayvalık'a bağlı 22 küçük ada varmış. Cunda bunlardan en büyüğü. Sanırım yaz dönemi tekne ile buralarda dolanmak, yüzmek epey keyifli olur..