Ağaç Ev Sohbetleri 123

 Yılın son Ağaç Ev Sohbetleri'nin konusu yılbaşı olmuş. Sevgili Deeptone, yeni yıl ile ilgili yazalım bu hafta demiş. Aslında yeni yıla girmek benim için çok şey ifade etmiyor.

"Yeni yıla girmekle ilgili düşünceleriniz, duygularınız nelerdir? Heyecan duyuyor musunuz? Beklentileriniz var mı? Eskiden girdiğiniz yeni yıllarla ilgili, yeni yıl gecesi ile ilgili anılarınız var mı? Hazırlık yapacak mısınız? Yoksa herhangi bir gece mi sizin için? Yani bu konularda istediğinizi yazabilirsiniz? Herhangi bir soruya cevap verebilirsiniz. Aklıma gelmeyen konu da olabilir."

Yani 31 aralık ile 1 ocak arasında fark yok. (Biraz fazla gerçekçi ve duygusuzum sanırım)Yeni yılın en keyif veren tarafı sevdiklerinle, arkadaşların, ailenle birlikte vakit geçirmek sanki. Ertesi gün tatil, çocuklar için ayrı bir keyif. İstedikleri saate kadar ayakta kalıp, eğlenebilirler. 

İzmir'de genel olarak yeni yılı annemde maaile geçiririz. Geçmiş yıllarda çocuklar için epey bir iyi vakit geçirme fırsatı oluyordu. Şimdilerde akşam yemeğinden  sonra hepsi kendi dünyalarına geri kapanıyorlar sanki. Hel şu son yıllarda corona, ekonomi derken yeni yıllarıntadını iyice kaçırdılar. Bakalım bu yıl yine annemde toplanacak gibiyiz. Herkesin birşeyler hazırladığı bol çeşitli bir masa olur. Genelde çay, çerez falan. Klasik ev hali olacak yani bizimki.

Yeni yıl akşamından nefret ettiğim bir anım var aslında. Çalışırken Taksim'de gözlem-fotoğraf çekme görevi verilmişti. Tünel tarafından giriş yaptım, meydana doğru yürüdüm (mü acaba) Yürüyemedim tabiki, sürüklendim. Taciz, dokunma, kalabalık, gürültü....Yılını anımsamıyorum ama insan kendini niye bu kalabalığın içine sokar? Nasıl eğlenebilir? gerçekten anlamamıştım. Hani gençlik diyeceksiniz belki ama gençttim bunu yaşadığımda ve bilmiyorum bence hiç keyfi yoktu...

2022 bize ne getirir bizden daha neleri götürür acaba? Eskiden yeni bir yıla girmek umut barındırırdı. Şimdilerde fazlaca belirsizlik ve umutsuzluk var. Adalet isterdim sanırım en çok; Çocuklar için, hayvanlar için, doğa için...Kayıplarımız o kadar fazla ki. Bir yerde bitsin isterdim. Hiçbir çocuk akrep denen o aracın çarpması sonucu ölmesin, hiçbir çocuk tacize uğramasın, ormanlar yanmasın, bir anne çocuğunu tedavi ettirememenin çaresizliği ile intihar etmesin, üniversite öğrencisi ısınamadığı için üşünemesin, yatağa karnı aç girmesin, bir baba çocuğunun karnını doyuramadığı için ezilmesin, denizlere atık atılmasın, 70 yaşına gelmiş biri hala sokaklarda çalışmak zorunda olmasın, anlamsızca açılan madenlerle doğa katledilmesin....