Naoko Ogigami'den 3 film

 

 

Japon kadın yönetmen Naoko Ogigami'nin daha önce seyrettiğim Martı Lokantası filmini pylaşmıştım. Yönetmenin 3 filmini daha seyrettim bu arada. İlki Megane/Gözlük. Bu filmde Martı Lokantası'ndaki sanatçılardan bir kısmı oynamış yine. Kalabalık şehirden uzaklaşmak isteyen bir kadın sessiz adada tatile gelir. Taeko, etrafta gezilecek yerleri sorar. Ona "gezilecek yer olmadığı, buraya gelenlerin keyif çattığı" söylenir. Sıkıntıan yün alıp örgü örmeye falan başlar. Bu tatil anlayışını hiç sevmez.

Film deniz kıyısındaki görsel güzellik, sakinlik, insanların rahatlığı ile çok dinlendiriciydi bence. Bu arada bulundukları yerde cep telefonu da çekmiyor.

Kiralık Kediler/ Rentaneko ise diğer 2 filmden çok farklı. O filmlerdeki iyi olma hali burada pek yok aslında. Genç bir kız olan Sayako, büyükannesi gibi kedileriyle birlikte yaşıyor. Onları her gün arabayla çıkartıp kiralayarak geçimini sağlıyor. Ama her isteyene kedilerini vermiyo. Önce evlerine gidip uygun mu bakıyor, sözleşme imzalıyor.

Kendini yalnız hissedenlere kedi kiralayan Sayako'nun kendisi de çok yalnız aslında. Evlenmek istiyor. Her ne kadarkomedi filmi olrak geçse de bence dram daha ağır. 

Üçüncü film Close-Knit ise çok başka bir konuya değiniyor. Bir röportajından okuduğuma göre, yönetmen Amerika'da eğitim aldığı dönemde LGBT konusu denk gelmiş ve arkadaşları olmuş. Japonya'ya dönünce araştırdığında ise insanların bu konuyu sakladığını farketmiş. Hatta bu tarz irrolü oynayacak sanatçı bile olmadığından bahsediyor röportajda. Komedi olarak transseksüellik işleniyormuş ama iş ciddiye binince insanlar kaçınıyormuş.

Filmde annesi sık sık evden ayrılan 11 yaşındaki Toma, dayısının yanına gidiyor. Bu kez evde dayısının transseksüel arkadaşı ile karşılaşıyor. Önce yadırgasa da Rinko ile iyi anlaşıyor. Sürekli örgü ören Rinko, bunun öfkesini kontrol yöntemi olduğunu söylüyor.

Her ne kadar çokca işlenen bir konu olsa da burada LGBT'nin ele alınışı daha bir farklı geldi bana. Konu aile olmak üzerinden ele alınmış.