Ağaç Ev Sohbetleri 63

 Bir kez daha Ağaç Ev Sohbetlerine dahil oluyorum. Konu deprem anıları. Bu haftanın konusunu andromeda belirlemiş.

İlk ciddi depremi 1999 yılında yaşadım. İstanbul'daydım. Eski bir evin 5. katında oturuyordum. Uykudan uyandırdı sarsıntı. Malum 45 sn öyle kolayla bitmedi. Ne olduğunu tam algılayamadan ev sahibin aşağı inmemi söyledi. Onlarla sabah 6'ya kadar falan dışarıda oturdum. Bu arada radyodaki haberlerden durumun ne olduğunu anladık. Hemen yeniden eve girdim hazırlanıp gazeteye gitmek için. hala dolapların kapakları takır takır ses çıkartıyordu. Ev sahibim ve annesi kısa sürede başka bir ev alıp taşındılar oradan. Bir ben kaldım binada. Kolonu çatlaktı ve 1 yıl kadar daha oturdum. 

Bu arada Avcılar bölgesinde görevliydim. 1 hafta boyunca kurtarma, enkaz kaldırma çalışmalarını takip ettim. Hala insan olabilir dediğimiz binalara iş makinaları girdi. Acıydı. 1 hafta sonra yine haber için Gölcük tarafına gittiğimde keskin ceset kokusu karşıladı bizi. 

Resmi rakamlara göre, depremde 18 bin 373 kişi hayatını kaybetti, 48 bin 901 kişi de yaralandı. 5 bin 840 kişi de kayboldu. Şimdi hiç söz konusu değil ya o depremde kayıpların bazılarında organ mafyasının adı geçti sıklıkla. O dönem bu konuda nam salmış bir hekim de vardı.Yusuf bilmem neydi adı.Yakalanıp yakalanıp serbest kaldı sürekli.

İkinci deprem deneyimim ise yine İstanbul'dayken 99 Düzce oldu. 7.2 büyüklüğünde yine çok şiddetli bir sansıntıydı. Biz bir arkadaşımla sinemadaydık. Yerin altındaydı sinema salonu, çıkmadık. Zaten yıkılacaksa merdivenlerde yakalanırız deyip oturduk. Nasıl bir şeyse filmi de sonuna kadar seyrettik. Çıktığımızda annemler aradı, meraklanmışlar. İşe yürüme 5.dk uzaklıktaydım hemen gittim. Araba ayalandı gece Düzce'ye yola çıktık bir fotomuhabir arkadaşla. Gölcük'ten farklı olarak kıştı hava soğuktu ve sobaların neden olduğu yangınlar vardı bu kez. 

Ve cuma günü. Bu kez İzmir'de yaşıyorum. Bilgisayar başındayken başladı sansıntı. Bitmeyince kalktım, Deniz vardı evde "gitti insanlar, çok ev yıkıldı, çok insan öldü" oldu ilk sözlerim. 16 yıl oldu bu eve taşınalı ilk kez sarsıntı hissettim. Daha önceki sarsıntı ve sonuçlarını da bilince tahmin etmek zor olmadı. Bizm zemin iyi, ve esmüstakil olunca korkmadım açıkcası ama Buca'daki devlet hastanesinin kolonlar patlamış, ana bina boşaltılmış. 

Ve bunca yılda ne oldu, ne değişti, ne kadar bilinlendik? Koskoca br sıfır. O yıkılan evlerin olduğu bölge hala gökdelen dikiyorlar. Bir sürü yeni inşaat var. Kaç kez dendi orası için "zemini kötü, bataklık, depremde en çok zarar görecek yer" diye. Yok. Hala yönetimler oranın yükselen binalarla dolmasına izin veriyor. Yeni yapılan şehir hastanesi de oralarda. Hep çok katlı binalar yapıldı bölgeye. Sonuç ortada. bir sürü genç, çocuk, anne-baba yok yer yitti....