Unutma beni/ Still Alice

Neten Fransız filmlerine bakarken denk geldim Unutma Beni'ye. Klasik bir konu belki alzniemer ve yaşanan duygular. Ama işleniş olarak beni çok etkiledi diyebilirim.

Columbia Üniversitesi'nde ünlü bir dilbilim profesörü olan Alice Howland, bazı şeyleri unutmaya başladığını farkeder. Koşarken yolunu da kaybedince bir hekime gider ve başlangıç seviyesi alzheimer olduğu öğrenir. Kendisindeki genetik geçişli bir türüdür ve uzmana geç başvurduğu için unutma süreç biraz hızlı ilerler.

Henüz 50. doğum günün kutlamış 3 çocuk annesi son derece aktif bir kadın olan Alice için bunu kabullenmek için çok zor. İşinden ayrılmak zorunda kalır, ilgili görünen eşi kendi hayatına ve akademik kariyerine yönelir. Son derece bilinçli biri olduğu için yaşayacağı süreçleri de hesap ederek kendine bir video hazırlar. Hedefi, artık her şeyi unutacağı zaman intihar etmek.

"Keşke kanser olsaydım.Ciddiyim. O zaman bu kadar utanmazdım.Kanser olan insanlar için pembe kurdeleler takarlar...yürüyüşler düzenlerler ve sen de kendini şey gibi hissetmezsin, şey gibi... ...sözcüğü bulamıyorum."

hastanın duyguların anlatan güzel cümlelerden biri.  Julianne Moore çok iyiydi bence.

Gerçekten de hiç düşünmediğimiz,, hepimizin başına gelebilecek ir hastalık. Hele de bu kadar erken bir yaşta. Anılarınız, kariyeriniz, çocuklarınız, yıllarca biriktirdiğiniz her şey yavaş yavaş elenizden gidyor.