Kitabın sonunda yazarın bir notu var; Hikaye, bir konferans sonrası adeti olmamasına karşın kendisine bırakılan dosyayı incelemesiyle hayat bulmuş. Dünyanın en eski mesleği kabul edilen fahişelik ve bir aşk hikayesi var kitapta.
Brezilyalı Maria, macera ve para hayalleri ile İsviçre'ye gider. Kafasındakinden bambaşka bir işle karşılaşsa da yolundan dönmez. Sürekli okur, kendini geliştirir. Bir hedefi vardır ve bu hedef için sınır tanımaz.
Maria'nın hikayesi kadar yazdığı günlüğün satırları çok vurucuydu. Coelho, kitabı yazmadan önce pek çok seks işçisiyle konuşmuş, İsviçre'deki durumu öğrenmiş. Kitabın dili o kadar güzel ki. Bitince insan hikayenin içinden çıkamıyor bile. Kimi için hikayede anlatılanlar rahatsız edici olabilir. Ama bence her bir kelime yerli yerindeydi.
"Dünya böyledir: İnsanlar bilmedikleri yokmuş gibi konuşur; oysa onlara soru sormaya cesaret ettiğinizde gayet bilgisiz olduklarını görürsünüz"
"Kişi, sonunda hiçbir şeyin ona ait olmadığını öğrenir..."
"İnsanoğlu, bir hafta boyunca susuzluğa, iki hafta boyunca yemek yokluğuna, uzun yıllar boyunca evsizliğe katlanabilir; ama yalnızlığa hayır. İşkencelerin, ızdırapların en kötüsüdür."
Hmm... Kitabın yazmadan önce seks işçileriyle yapılan görüşmeler ve araştırmaları, kitabın gerçekçiliğini ve derinliğini artırıyor gibi duruyor. Dokunaklı bir kitap gibi. Sen de beğenmişsin. Okuyabilirim, teşekkürler :)
YanıtlaSilKeyifli okumalar şimdidden
Silcoelho okumayı bıraktım artık :)
YanıtlaSilNeden ki?
Silsimyacı dışındaki kitapları bana sıkıcı geldi :)
SilBu yazar hep benzer tarzda yazıyormuş gibi geliyor bana ama bu kitabın konusu farklı geldi. Bizzat gidip yazacağı konu ile ilgili bilgi toplaması da ilgimi çekti.
YanıtlaSilÇok fazla kitabını okumadım ben. Bir yorum yapamıyorum o yüzden
SilCoelho'nun ilginç kitaplarındandı. Çok araştırma yapıyor ve çok derin düşünüyor
YanıtlaSilBen yazardan çok fazla kitap okumadım. Bu ikinciydi sanırım. Ssevdim ama kitabı
Sil