Ağaç Ev Sohbetleri'nde bu haftanın konusu;
"Kendimize benzeyen arkadaş mı benzemeyen arkadaş mı seçmek daha keyifli?"
Hiç düşünmedim bunu. Yani bana benzeyen huyu suyu zevkleri bir olan biriyle keyifli zaman geçiririm orası kesin. Belli bir düşünce tarzını benmsiyorsam konuşurken, tartışırken daha iyi anlaşırım. Hoş farklı düşüncede bile olsa da (konuşulabilecek biriyse. kimi insalar gerçekten anlamaz oluyor) benim için farketmez.
Zevkler ortak olunca arkadaşlık daha iyi kesinlikle. Mesela ben fotoğraf çekmeyi seven arkadaşlarımla rahatım. Ortak hedefimiz var. Beklemekten sıkılmıyoruz (fotoğraf kimi zaman sabır isteyebiliyor), gezmeyi seviyoruz. Kitap okumayı seven bir arkadaşınız varsa değiş tokuş yapabilirsiniz, birbirinize önerileriniz olur.
Ama gerçeklikte her zaman bu böyle olmuyor. Kimi arkadaşlarımın var ki benden çok farklılar. Bir nedenden hayatımdalar ve bir biçimde ortak paydada buluşuyoruz. Ya da buluşamıyoruz.
Açıkcası çok sosyal biri değilimdir. Fazla arkadaşımda yok. Bazen biraz fazlaca dobra ve açık sözlü olma gereği hisseiyorum ki insanlar bunu pek sevmiyorlar. Kendi konfor alanımda (bilgisayar, fotoğraf, kitap, diziler, spor, evim) kalmayı tercih ediyorum ben de..
Ben de sizin gibiyim, kendi halimde. :) Yani aslında bence önemli olan kişinin açık fikirli olması. Benzer veya farklı olayından ziyade ben dar düşünceli insanlarla anlaşamıyorum. Ama tercihim bana benzeyen, ortak ilgi alanımızın olduğu kişilerle arkadaş olmak.
YanıtlaSilEvet dar kafalı insanlar zor malesef
Silbenzeyenle hayat daha kolay yaniii :)
YanıtlaSilAsosyallikte benziyoruz :)
YanıtlaSil:))))))))
SilYazınızın son paragrafını iki kez okudum. Keşke herkes açık sözlü olma ve dobra dobra konuşma ihtiyacını duysa. "Doğan Cüceloğlu'nun dediği gibi "mış gibi yapmak" en kötüsü. Nasıl güvenir , nasıl inanırsınız öyle birine. Ancak belli bir yaştan sonra özellikle konfor alanınızın dışına çıkmayı da öneriyorlar. Öyle güzel uğraşlar seçmişsiniz ki kimseye ihtiyaç duymamak da mümkün. Ama neden?
YanıtlaSilİnsan sosyal bir varlık, bazen insan insana da ihtiyaç duyuyor.
Sevgiyle.
Dobra olduğunuzda pek sevilmiyorsunuz. Annem bana hep politik ol biraz der. Ben de o zaman kendim olmaktan çıkacağım için rahatsız oluyorum. Yaşlandıkça daha çok sustuğum oluyor. O kadar da insansız değilim. Fotoğraf çekmele çıkıyorum arkadaşlarımla. Ama sokaklarda tek başıma da saatlerce yürüyebilirim.
Sil