Ağaç Ev Sohbetleri 194

 Ağaç Ev Sohbetleri'nin 194. haftasının konusu;

“Çocukların kırsalda mı büyük şehirde mi büyümesi daha iyidir?” 

İkisinin de iyi tarafları kötü tarafları var bence.  Kırsal kesinlikle bir çocuk için iyi. Bizler için de. Çocuk koşar, toprağa basar, ağaç, çiçek, böcek tanır. hayvanlarla kendi doğalarında tanışır. Sağlık gıdaya en azından işin sebze-meyve tarafında ulaşabilir. Arkadaşlık, komşuluk daha bir iyi olacaktır. İnsanlar birbirini tanıdığı için güven olacaktır.

Ama bir taraftan da eksik yanları olacaktır. Tiyatro mesela. Bence çocuklar mutlaka gitmesi gereken yerler. Kitap alışverişi, kitap fuarları. Eğitim o kadar farklılaştı ki günümüzde. Kırsalda her türlü imkana ulaşmak mümkün olmayabilir. 

Bir de anne babanın çalışma durumu var. Köyde herkese iş imkanı olmayacaktır. Doğal olarak orada yaşam ne kadar mümkün olabilir bilemiyorum. 

Büyük şeirlerin en kötü tarafı sanırım yalnızlaşma. İnsanlar çoğunlukla apartmanlarda, komşularını tanımadan yaşayıp gidiyorlar. Günlük rutinde, büyükler işe, çocuklar okula-kreşe. Akşam evde daha çok televizyon-telefon. Ama işte eğitimde çeşitlilik var. Anne de çalışıyorsa çocuğunu bırakabileceği kurumlar var. Tiyatro sinema gibi etkinliklere ulaşım mümkün. 

Gürültü var şehirlerde. Trafik. Tamam eğitim çeşitli ama istediğiniz okul ve evin arasındaki mesafe uzunsa saatleriniz trafikte geçebiliyor. Şehirlerde yaşadığınız yerde önemli olsa da büyük oranda artık sokağa çıkıp oynama yok. 

En güzeli kırsala yakın bir şehirde yaşamak olurdu. Ara ara kırsala kaçıp doğayla başbaşa olmak. Bu tür trendler yaygınlaştı. Hoş kırsala lüks konutlar-siteler yapıp oraların da içine etme durumu v ar. Yakın zamanda Kaynakar köyü'nden trekking yaptık eşimle. Orası köy belli bir yapılaşma var ama resmen site yapmışlar şimdilerde. Beton duvarlar falan. Ciddi bir betonlaşma başlamış. Doğaya kaçacağız deyip oraları da sitelere boğmak. İşte işin kötü tarafı bu.