Ağaç Ev Sohbetleri 173

 Ağaç Ev Sohbetleri'nin bu haftaki konusu eğitimden gelmiş. 

“Okullarda öğretmenler öğrencilerin okuma ve yazma becerilerini geliştirmek için onları bilgisayardan uzak tutmalı mı?”

Eskiden güzel yazmak diye bir şey vardı. El yazısından not verirdi öğretmenler. Özellikle Türkçe derslerinde. İşte paragraf doğru yerden başlamış mı? Noktalama işaretleri doğru mu? Ah bir de dolma kalemlerimiz vardı. Ben severdim açıkcası dolma kalemle yazmayı. Ama zaman içinde benim gibi dinazorlar bile netçi oldu artık.

Evet bilgisayar-telefon büyük rahatlık artık. Tuşlara basarak (hele bir de dil biliyorsak) dünyanın bilgisine ulaşabiliyoruz. Ya da yıllar önce mektup yazıp günler sonra yanıtını beklerken şimdi saniyeler içinde hal hatır soruyoruz. Eeee yazmak da zorlaştım ya. Selam yerine slm, merhabe yerine mrb.... Ve benim bilmediğim bir dünya kısaltma. Bir de emojiler var. Hal ve durumumuzu ona göre karşımızdakine bir güzel anlatıyoruz. 

Haliyle artık kelimelere pek gerek kalmıyor bir kesim için. Bir biçimde yüz göz işareti ve kısaltmalarla anlaşıyorlar. Malesef yeni nesil bazı gençlik kitaplarındaki dilde fena. Birkaçına gözatma imkanım oldu. Basit, yüzeysel, hiç bir derinliği olmayan metinler.

Artık bu kadar içimize yerleşen bilgisayardan-netten çocukları uzaklaştıramayız. Yasakla olmaz bu iş. Biz yasaklasak bir biçimde eğitim bunlar aracılığı ile ilerliyor. Gruplar kurulup ödev veriliyor, çocuklar buradan sorular soruyor. Hatta dün Deniz dedi. Bir uygulama yüklemiş, pek popülermiş. Ders çalıştıkça ağaç yeşeriyormuş, çalışmazsa kuruyormuş. Bunlar üniversite sınavına hazırlanıyor ya sürekli çalışma modu.

Yasaklayamayız peki ne yapacağız? Bir biçimde çocukları düzgün edebiyatı okumaları için motive etmeliyiz sanırım. Onlarla birlikte okumalı, oturup tartışmalı, aynı kitapları okumalıyız hatta. Belki günlük yazma konusunda motive edebiliriz.