Ağaç Ev Sohbetleri 160

 

Geçen hafta tembellik etmiştim, bilgisayarı açmışken hemen bu haftanın konusuna bakayım dedim. Bu haftanın konusu deeptone'dan gelmiş.

 "Şu anki yaşamınız veya gelecek için kişisel korkularınız nelerdir? Aile veya çevre değil sadece sizi ilgilendiren korkulardan bahsedelim"

 Türkiye'de bu soruya "gelecekten korkmuyorum" diyecek kişi sayısı çok azdır sanırım. Sadece bizden diye konu sınırlanmış olsa da elimde edğil ilk korkum çocuklarımın geleceği. Ada'nın doğum tarihi bu hükümetle aynı. Yani azıcık öngörülü olan bir kesim gibi ben de yıllar içinde bu korkuyla yaşadım ve şimdi had safhada malesef. Hadi es kaza seneye iyi şeyler olsa bile durum öyle ha deyince düzelecek gibi değil.

Neyse. Gelelim benim korkularıma. Şu an için korkum; Valla bu ülkede korkulacak çok şey var. Mesela birkaç yıl oluyor Beyoğlu'nda üniversite öğrencisi bir genç kız yürürken kafasına cafe canı düşmüştü ve ciddi sakatlanmıştı. Saksı, inek, insan düşmüşlüğü de var. Bir seyahat sırasında bindiğiniz otobüse ek şoför vermedikleri için kaza da geçirebilirsiniz, cezası yok nasıl olsa. Ya da biraz fazla konuşup yazarsanız şöyle bir içeri giriverebilirsiniz. Ha sıra benim gibi evdekilere kadar gelir mi hiç belli olmaz.

Aslında genel olarak öyle korkan biri değilimdir. Rahatımdır. Mesela inat etmiştim tarada 2 gece yalnız kalmıştım ki tarla ıssız en yakın köy 5 km uzaklıkta. Bildiğiniz basit bir oda var ve gece çobanlar bazen avcılar dolanıyor. Korku yaşamadım hiç. Ama şehrin içi daha tehlikeli. Bisiklete binerken arabalar sıkıştırıyor. Geçen kamyon yol müsait olduğu halde dibime kadar yanaştı. Kafayı çizen biri yürüyüş yaparken kafanıza sıkabilir ( yaşanmıyor değil, tanımadığı kadına yumruk atanı var, saldıranı var) cezasızlık olduğu için trafik çok tehlikeli. İş makinaları inanılmaz tehlikeli yollarda.

Gelecekten de kişisel öyle belirli bir korkum yok sanırım. Belki elim ayağımda bir sıkıntı olması, kendimi idare edememek olabilir. Evet bunu yaşamak istemem kesinlikle.