Ağaç Ev Sohbetleri 158

 Ağaç Ev Sohbetleri'nin konusu bu hafta bir tık zor. Hele benim gibi unutkan biri için. Ciddi olarak bazen annemle konuşuruz, o o kadar ayrıntı anımsıyor ki çocukluğuna dair. Ben sorsanız ilkokul öğretmeninin kadın mı erkek mi olduğunu bile anımsamıyorum. Uzak geçmiş epey uzak gibi bana. 

Normalde akşamları bir dizi açıp seyrederdim, bugün çocukların eski fotolarına daldım kaldım. Bilgisayarı kapatacakken bloglara bakayım deyince gördün bu haftanın konusunu.

Sevgili Taha sormuş bu hafta;

"Çocukluğunuza dair neler hatırlıyorsunuz? Nasıl bir çocuktunuz?"

Çocukluğuma dair hatırladıklarımın bir kısmı anlatılıp da beynime işleyenlerdir diye düşünmüşümdür hep. Bir kere ilkokul öncesi neredeyse hiç yok. Babamın mesleği nedeniyle epey bir gezmişiz. Ben Ankara Kazan doğumluyum mesela. Orada kaldığımız zaman 1 yıl falanmış. Abim epey bir okul değiştirmiş. 

Sosyal bir kadındır annem, arkadaşları, doğum günlerinden fotoğraf kareleri var ama hiç bende yok. İlkokula başladığım yıl İzmir'e yerleştik. Babaannemlere yakın oturduğumuz için biraz onların baskıcı tutumları büyüme dönemi epey zorladı beni. Babam da o kafada olduğu için epey bir sıkıyönetim vardı. Anımsadığım bir olay var mesela orta okulda mahalleden biri beni Üçyol taraflarında bir erkekle gördüğünü söyleyip babama şikayet etmiş. Şans ya bu ben evdeydim. Düşünün es kaza kütüphaneye falan gitmiş olsam mesela (Bilgisayar yoktu. Okul ödevlerini Konak'taki kütüphaneye gider yapardık)

Kendimle ilgili anımsadığım en net şey daima inatçı olduğum. İnadımdan abilerimle az kavga etmemişimdir. Hatta bir kez elektriği kapatma kavgasında abim saçımdan tuttu, prize elimi koydu yine de kapatmadım. Ve aşırı titizdim. banyoyu süper temizler, benden önce kimsenin girmesine izin vermezdim. Yine annem anlattı; kardeşim çöp toplayanlara meyve suyu vermiş dönüşte koşunca elindeki cam sürehi kırılmış ve üstüne düşüp yaralanmış. O sırada temizlik yapan ben ortalığı batırdı diye kızmışım.

Yapabildiğim okula git gel, evin önünde kız arkadaşlarla beş taş, ip atlama oyunları. Haliyle kız çocuğusun ya teee o yaşlarda örgü dantel öğrenme durumları (yaş 48 bu arada) Bir de babaannem hep kurban için koyun ya da dana bakardı birkaç ay öncesinden. Şehirde zor aslında. Su deposu denen bir arazi vardı orada otlatırdı. Onlara isim verirdi. Koyunun adı Ali, dana Marianna (hani yeşil gözlü kısa boylu arkası yarıncı bir kadın karakter vardı) Hiçbir zaman anlayamadım o hayvanlarla böyle bağ kurup sonra bir anda kesip afiyetle yemelerini. Sanırım o zamanardan sevmem eti ben.

İlkokul ve üniversite arası oldukça sıradan, kısıtlayıcı oldu yani benim için. Ben İstanbul'u kazanınca  annem (ki babası öldü kız çocuğu diye okutmamışlar) eğitime çok önem veriyordu ve tüm o baskıcılar annemin karşısında susmak zorunda kaldılar. Babam bile pamuk gibi oldu o noktadan sonra ve cidden keyifli bir üniversite, çalışma hayatı yaşadım. Zaten birinci sınıfta çalışmaya da başlamıştım.