Tatil dönemi yoğun olur bizim pek bloğa gelemiyorum. Cumartesi evdeydik ama pazar, pazartesi tarlada geçti. Yağmurlar bitti toprak kurudu artık çapa işi zorlaştı. Tüm ağaçları da bitiremediğimizden bundan sonrası eziyet. Malum sıcaklar da var. Salı da Urla'ya Devrim'in ablasına geçtik. Yol üstü yakalanma sıkıntımız olmayan güzergah. Bugün evde; temizlik, çamaşır, çekilen fotoğrafların bir kısmını düzenleme, biraz blogları gezme, yemek işleri...Yarın kaçak anneanneye gitme planları. Tüm insanlar sokaktayken ben geçen yıl anneme bir bayram bile gidememişim, artık sinir oluyorum. Sonra yine Urla, tarla...Tatil işte.
Bu haftanın Ağaç ev Sohbatlari konusu deeptone'dan gelmiş.
"Anılarımıza güvenebilir miyiz? Anılarmız gerçek midir?
Anılarımıza güvenebilir miyiz? sorusu ben de bir şey çağrıştırmadı. Ben de gidip deeptone'nın yazısını okudum önce. Tam olarak benden istenen ne? Deep "Anılarımızı şimdi olduğumuz yerden hatırlıyoruz. Genelde işimize gelen şekilde hatırlarız. Şimdiki halimizi üzmeyecek şekilde." demiş. Durup düşündüm ben nasıl yapıyorum diye.
Ben anılarımı değiştirmiyorum. Yani oldukları gibi anımsıyorum onları. İlla unuttuğum ayrıntılar oluyor. Zaman zalim unutturuyor insana. Ama hiç unutmadığım ayrıntılar da var. Hani insanlar genellikle iyi anıları hatırlayıp kötüleri unutmaya eğilimlidir ya benim en sık aklıma gelen babamın ölümüdür.. Acıdır nedense.
Mesela çocuklarımın doğum anı. İkisi de normal olduğu için gayet ayıktım. Hani toplumsal gereklilik, olması gereken bu anlamında doğum anımı "bebek çok güzeldi, çok mutluydum, mutluluktan ağladım" gibi sözlerle anımsamam gerekir sanırım. Ama gerçekti özellikle Deniz çok zorladı, öncesinde doktara kız istediğimi söyledim diye doğum sonrası "kız oldu adını ne koyacaksın" diye dalga geçti. Ben öyle algıladım. Sonra ikisinde de çok susadım. Çocuğu görmek istemeden önce su talep ettim.
Yani biraz fazla gerçekçiyim sanırım. Neyse o. Anılarım kesinlikle gerçekler.
Ben zaman zaman emin olamıyorum anılardan. Kafamda bir şey beliriyor ama o gerçekten öyle mi olmuştu diyorum. Ya da hatırladığımı sandığım tarihten önce ya da sonra olmuş olabilir diyorum. Elbette hiç unutulmayan anılar vardır ama birçoğu unutulmaya, yanlış veya eksik hatırlanmaya da yüz tutuyor. Bence bu soru da onla alakalı. :)
YanıtlaSilBabanıza Allah rahmet eylesin. Unutulmaz tabi. Doğum konusunda bir şey diyemem. Hiç yaşamadım, yaşayacak mıyım orası da belirsiz. Yazı için teşekkürler. Bu aralar yoğummuşsunuz, hepinize kolaylıklar dilerim. :)
Elbette her anıyı anımsamak mümkün değil. İz bırakanlar kalıyor sanırım. Genelde başkasını anlattığı şey anı gibi görüntüleniyor zihinde sanki. Belki onlar karışıyor anılarla.
SilŞimdi ben anlamadım, anılarınıza güveniyor musunuz, yoksa güvenmiyor musunuz? Anılarınızın sizi aldattığı oldu mu hiç?:))) Ya şu güven meselesi ilginç bir husus:)))
YanıtlaSilAnılarım beni aldatmadı. Bazen başkalarının anlattığı şeyleri kafamızda canlandırırız, anımızmış gibi duyumsarız. Ama onu bize bir başkasının anlattığını unutmadıysak sorun yok.
Sildoğum ve ölüm eh hatırlanır tabiii :) hadi anneanneye git tabii, işallah annene deee :) bi de tarla tabiii :) iyi bayramlar :)
YanıtlaSilGittik anneme valla. Gün boyu keyifle yedik içtik, muhabbet ettik...
Sil