Corona günleri...

Ben evden çıkmayı çok seven biri değilimdir. Yani fotoğraf çekmeyeceksem, yeni keşifler yapmayacaksam evde gayet rahat ve kaliteli zaman geçirebilirim. Ama yine de bu corona-karantina olayı minik bir özgürlüğün bile değerini gösterdi sanırım.

Bizde nasıl geçiyor? Babamız işte. Ve işin götüsü her gün hastane orktamında. İşi bilgisayar ama çalıştığı mekan üniversite hastanesi olunca biraz sıkıntı aslında. Ne kadar dikkat etse de  evin riskli bireyi. (atsak mı ne evden)

Deniz pek mutlu. Ona göre tatil. Deniz de benim gibi evde vakit geçirir. Günlük testlerini yapıyor, kitabını okuyor. Günde bir kez okul bahçesinde top oynuyor. (ki bu kötü değil. Genelde tek başına ter atıyor)

Ama işte Ada pek dertli. Üniversite sınavına girecek bu yıl. Yoğun olarak çalışıyordu. İkinci dönem dershaneye de başlamıştı. Düne kadar dershane de vardı ama kesin olarak kapatılmış artık. Evde çalışamıyormuş, rahatsız ediyormuşuz. Offf....ergen annesi olmak ne zor. Gerilim, sıkıntı, sinir harbi,. kavga....artık bu süreç uzarsa ne yaparız bilmem. Hem belirsizlik var, durum sınavı etkiler mi. Hem çalışmaları sekteye uğruyor. Hem de beni delirtiyor...

Zaten asosyal olduğumdan sıkıntı yok yani benim tarafımda. Hafta sonu da tarlamıza gider hem çalışırız. Ki orada insan ne gezer. Umarım az zararla, az hastayla atlatılır bu günler...