Zeytinyağı, doğanın mucizelerinden biri sanırım. Hafif, lezzetli. Yıllardır yemeklerde sadece zeytinyağı kullanıyorum. Sadece balıkta ve keklerde çiçekyağı kullanır oldum. İyi gıda bulmak zorlaştı malum. Zeytinyağı için de geçerli bu. Kimi fabrikalarda başka yağlar karıştırılıyormuş. Biz yıllardır belli yerden toplu olarak alıyoruz. Şimdilik memnunuz.
Bir de benim koca kişisinin keyfine çıkardığı yağ var tabiki. Üşenmiyor alet üretmeye çalışıyor olmadı elde sıkıyor yağını. Kendi ağacımızda yemeklik için topladıklarımızın dışındaki minikleri bu şekilde değerlendiriyor.
Bir kaç pres denemesi oldu ama pek başarılı olmadı onlar. Yukarıdaki gibi bir matkap ucu (tabiki sadece bu iş için kullanılıyor) ile önce zeytinleri iyice parçalıyor. Sonra temiz çuvallara aktarıp iyice sıkıyor.
Aşağıdaki gibi bir su çıkıyor bu işlem sonrası. Bu su bekledikçe yağ ile ayrışıyor zaten. Yağ üstte kalıyor (o aşamayı fotoğraflamamışım) sonra kavanoza aktarıyoruz. En üstteki bizim mahsül. Sanki zeytin gibi hoş aromalı bir yağ. Zaten az olduğundan bunu sadece salatalarda kullanıyorum ben.
Bu yıl çok yapamadı malesef. Vakit yetmedi. Bir taraftan böyle kendi gıdamızı hazırlamak çok iyi bir taraftan da o kadar vakit alıyor ki hafta sonraları başımızı kaşıyacak zaman olmuyor. Fotoğraf sanatımı icra edemiyorum koca kişisi yüzünden...
Yorumlar
Yorum Gönder