Büyük bir yolculuk anlatılan; bir vagonun içinde 120 kişi. Günlerce-gecelerce sürüyor yolculuk. Su yok, yiyecek yok. Varış noktası ise Alman kamplarıdan biri...
Kitap otobiyografi aslında. Semprun, kitapta; çocukluğundan alıntıları, Fransa komünist Partisi üyeliğini ve direniş hareketini, ardından da Gestapo tarafından tutuklanarak Buchenwald toplama kampına gönderilişini anlatıyor. Bir vagona ancak ayakta sığabilen 120 insan ve yolun sonundaki çalışma kampı. Jorge Semprum, 2 yıl kaldığı kampta pek çok işkenceye tanıklık ediyor ve bir kısmını kitaba aktarıyor.
Kitapta beni etkileyen pek çok sahne oldu aslında. İnsanın insana yapabileceği en ağır işkencelere uğramış dönemin Yahudileri. Zaman aman insanın içini ağırlaştıran, yoran bir kitap. Yine de iyiki okumuşum dedim. Farkında olmanın önemine inanıyorum. Bilmenin....
"Yüzyılın en önemli olayı olan 1936-39 iç
savaşı hakkında ne bir tasfiye hareketine girişildi, ne herhangi bir
araştırma komisyonu kuruldu, ne de halk yığınlarını ilgilendiren
tartışmalar yapıldı."(Semprun)
Malesef geçmişte olduğu gibi şimdi de insanlar yaşananlara gözlerini kapatıyorlar. Savaş bittikten sonra Alman halkı da "hiçbir şey duymadıklarını" söylemiş melesa...
"Özgür bir insan olduğum için hapisteyim, hapisteyim çünkü özgürlüğümü gerçekleştirmek, onu üstlenmek istiyorum."
Yorumlar
Yorum Gönder