Büyümek....

Büyümek...Benim için şu aralar sancılı kelime. Kücük kuzucuğum ciddi ciddi büyüyor çünkü. Yani insan şu yukarıdaki haline bakıyor bir de şimdi kendi boyuna gelmiş haline...Nerden çıktı şimdi bu yazı dimi. Doğum günü falan da değil...

Ada dün okuldan geldi. Bir heyecan ki sormayın. Arkadaşları yukarıda (aşağı yukarı 20 dakika yürüme mesafesi) sahada top oynayacakmış O'nu da çağırmışlar. Ada biraz asosyaldil. Arkadaşlık kuramaz hemen. Kendi dünyasında yaşar genelde. Yolda görüyorum selam verir arkadaşları bunda tık yok...Ama bu yıl biraz daha açıldı gibi. Neyse hava kötüydü bir de daha önce böyle bir taleple gelmedi. Ama hayır demek de olmaz gibi geldi.
Arkadaşları tanıdığım çocuklar, sınıfından. Peki oldum da bir de bana sorun nasıl oldum. Gitti bir zaman sonra hava nasıl patladı, gök gelindi sanki. Gidip arayamam da "bak annesi gelmiş" durumu olmasın...
Geldi sucuk gibi ama ağzı kulaklarında. Sahada top oynamışlar, saha dolunca yakındaki bir lisenin bahçesine gitmişler. Sonra da otostop çekmişler dönüş yolu için...Yepyeni anıları oldu ama bundan sonra taleplerin benim zararıma olacağının da sinyalleri verilmiş oldu:((

Devrim'le konuşuyoruz akşam işte biz çocukken diye başladı yine...Ama şimdiki zaman o kadar değişti ki. Şeker niyetine çocuklara uyuşturucu veriliyor, çocuklar kaçırılıyor, taciz var bir de....Geçen Deniz bir arkadaşının kurabiye dağıttığını ama çoğu çocuğun almadığını söyledi. Öyle bir zaman ki uyarıyoruz çocuklarımızı aman kimseden birşey alıp yeme diye. Eskiden öyle miydi....