Ben küçükken....


Babam  MTA'da çalıştığı için çok gezmişiz. Ankara'da doğdum, Bartın'da yaşadım. İlk okula kadar dolandık yani. İlk okula başladığım yıl İzmir'e yerleştik ve ben üniversiteye kadar hep bu güzel şehirdeydim. Tilki hesabı ilk oğlum doğduktan sonra ben de bu şehre göçtüm....

Şimdi çocuklarımız bilmiyor ama biz sek sek oynardık, ip atlardık, 5 taş, istop, yakartop...Sokak çocuğuyduk yani. Şu yukarıdaki kare mesela. Ben acı gerçeği büyüdüğümde öğrendim. Hep bu karedekini küçük abim sanıyordum benmişim:))))


Neyse hep o kadar pasaklı değilmişim. Eskilerden annemlerin arkadaş gruplarında çekilmiş bir kare. En sağki güzel annem:)) Yanındaki de ben.

Galiba arkadaşlarının pek kızı yokmuş....

Bilgisayar yoktu haliyle biz çocukken. Çizgi film ama ben çok anımsamıyorum TV çocuğu olduğumu. Hala çok sevmem. Yine de Tom ve Jerry, Casper, Değerli, Kalimero anımsadığım güzel çizgi filmler arasında. Yaşım mı ortaya çıktı ne (41)

Annem bir kızı olsun istemiş hep. 2 abim var. Benden 7 yıl sonra bir kız daha katıldı aileye. Ama beni biraz daha erkek Fatma yetiştirdi annem. Çünkü kız diye onu okutmamışlar, 6 yaşında halı tezgahının başına oturmuş ve evlenene kadar çalışmış. Bu yüzden ben mutlaka okumalıydım, mesleğim olmalıydı. Sanırım annemi sadece onca yıl okuyup çalıştığım mesleğimi bıraktığımda üzmüşümdür....

Küçüklüğümden anımsadığım bir güzellikte; Babam mesleğinden istifa ederek yerleşmiş İzmir'e. O dönemde manavlık yapmış. Anımsıyorum da arabanın tepesine çıkar kasalardan meyvelerin gözüme kestirdiğimi alırdım:)) Veeee açık kasa araba ile denize gitmek. Yok o günlerin tadı şimdi. Hatta bir keresinde abimlerle kağıttan huni yapıp borularla arabalara atmıştık yolda giderken....

Sihirli bir değneğim olsa sokaktaki çocuklar için birşeyler yapabilmek isterdim. Her çocuğun gülmeye hakkı var...

mimi bana Sevdican arkadaşımız göndermişti. Çok güzeldi, beni anılara götürdün Sevdican teşekkür ederim....



Yorumlar